Ontdekken wie ik ben
is de reis die mij al mijn hele leven bezig houd. Een ontdekkingsreis die ik soms als kapitein, soms als passagier meemaak en die me elke dag meer leert over wat en wie ik voornamelijk niet ben, maar vooral dat het enige doel van de ontdekkingsreis het ontdekken zelf is.
OWIB is mijn reisverslag in de vorm van reflecties en inspiraties die ik onderweg tegenkom.
Het verwarren van doel en middel
Een nieuwe misvatting van de geest, het makkelijkst te beschrijven met een voorbeeld uit mijn dagelijkse leven: de zwemles van Cai
Superjansyndroom
Eens in de zoveel tijd overkomt het me weer; het Superjansyndroom. Dan heb ik het gevoel te moeten zorgen voor iedereen, dat het voortbestaan van de wereld van mij afhangt. Dat als ik niet oplet de wereld vergaat.
Gelukkig bestaat er een effectief medicijn…
Logisch denken
Een mooi voorbeeld dat voor logisch denken kinderen hele goede leermeesters zijn. Zo ook op taalgebied. Dankzij Cai en klasgenoten.
De Laatkomers
Elke doordeweekse dag kom ik ze tegen. Ogen die schuldbewust voor zich uitkijken, gehaast de trap oplopend, zich een weg vindend door de menigte die in tegengestelde richting beweegt, in hun kielzog of voor zich uit duwend een kind met beentjes die net te kort zijn voor de ferme tred die ze bij moeten houden. Ogenschijnlijk vaak dezelfde ogen. De Laatkomers.
Het verleden heden laten worden
Het ligt in de menselijke natuur om tijdens een ontmoeting het verleden mee te nemen naar het huidige moment.
Aardling
“Papa, wat was een Nederlander eigenlijk?”
Dit gesprek hoop ik ooit met Cai en Yva te kunnen voeren.
Misvattingen van de geest
Mijn ontdekkingstocht naar wie of wat ik ben is tot dusver voornamelijk een ontdekkingstocht naar wie of wat ik niet ben. Een terugkerend patroon van geestelijke misvattingen vormt steeds de basis van elk van die ontkenningen. Hierbij mijn poging die misvattingen samen te vatten.
De realiteit zoals ze is versus de realiteit zoals ik denk dat ze is
Door mijn realiteit te denken wordt ik een gevangene van mijn eigen gedachte. Gevangen in een gevangenis waar ik niet alleen de architect ben, maar ook de aannemer, de uitvoerder, de bewaker en de directeur.
Het EK van Nietschze
Soms vallen dingen op, en als je het eenmaal ziet, kun je het niet meer niet zien.
Puzzelen en laten puzzelen
Wie vindt het leuk om precies verteld te krijgen wat je moet doen en op het moment dat je het, zij het met enige frustratie, toch uit wilt voeren, de taak voor je neus afgepakt en uitgevoerd te zien worden door diezelfde persoon?
Woorden zijn (on)belangrijk
Woorden zijn belangrijk. En tegelijk veel minder belangrijk dan ik vaak denk.
Spinoza op de werkvloer
Wie ooit door de ‘waarom’, ‘wat is’ en ‘mag ik mee?’ vragenstorm van een driejarige is gevaren, weet dat werk een concept is dat heel moeilijk uit te leggen is aan kinderen. Spinoza zou zeggen dat dit komt door de verwarring tussen werk als ‘denkding’ en werk als ‘werkelijk ding’
De compassie van kinderboeken
Kinderboeken blijven me fascineren. De boodschappen in het verhaal en tussen de regels zijn vaak wonderschoon verpakt en relevanter voor de voorlezer dan voor de toehoorder(s).