Aardling

“Papa, wat was een Nederlander eigenlijk?”

Dit gesprek hoop ik ooit met Cai en Yva te kunnen voeren. Dan kan ik ze uitleggen dat dit ooit een gevoel was waarvan ik en 17 miljoen andere mensen dachten dat het tot verbroedering zou leiden, maar dat we net op tijd geleerd hebben dat het juist tot meer verdeling leidde. Dat we de problemen die we met z’n allen veroorzaakten en die bijna tot het uitsterven van het menselijk ras zorgde pas op konden lossen toen we met 7 miljard mensen onszelf gingen zien als Aardlingen. Allemaal bewoners van de planeet Aarde, die samen met alle andere wezens een ruimteschip bewonen in de vorm van een grote ronde blauwe bal die met enorme snelheid door het universum reist. Dat toen we gingen begrijpen dat het overmatig en toenemende gebruik van steenkool door Aardlingen in India net zo zeer een probleem was voor Aardlingen in Nederland als het verbruik van 4 keer de aarde per Aardling in Nederland een probleem was voor Aardlingen in India. Dat toen de Aardlingen gingen inzien dat 60% van de totale biomassa aan zoogdieren dieren fokken, houden, voeren en slachten op 40% van het leefbare deel van onze planeet om 36% van diezelfde biomassa aan Aardlingen te voeden terwijl er maar 4% vrij rond- loopt en vliegt eigenlijk heel gek was en bleek dat het een probleem dat we haast overnacht met elkaar op konden lossen. Dat toen het gevoel Aardling kwam iedereen ineens begreep dat ze het klimaatprobleem waren en niet dat ze een klimaatprobleem hadden, dat iedereen haar lokale overheid was en niet een lokale overheid had die de problemen voor haar op moesten en konden lossen. Dat er toen in een hele korte periode hele grote positieve veranderingen hebben plaatsgevonden, omdat mensen eigenlijk best hele toffe wezens zijn.

En dat de grootste verandering van allemaal plaatsvond toen papa begreep dat overal waar hij hierboven mensen zei en schreef eigenlijk zichzelf bedoelde…